Biały Kieł

Haywire

Biały Kieł

Początek książki pt."Biały kieł" opowiada o zmaganiach dwóch poszukiwaczy złota - Bila i Henrego - z wygłodniałym stadem wilków. Potem akcja przenosi się do relacji wilków w stadzie gdzie Wilki przygotowują się do godów i łączął się w pary. Ruda wilczyca i jej Jednooki towarzysz poszukują dogodnego miejsca na legowisko. W końcu nadszedł dzień rozwiązania. Wilczyca urodziła pięć szczeniąt, cztery nie przeżyły z powodu braku pożywienia, został jeden najsilniejszy z nich. Szczeniak i jego matka żyli sobie spokojnie aż do dnia w którym złapali ich Indianie. Szary Bóbr nadał szczeniakowi imię Biały Kieł. W obozie Indian Biały Kieł nie był rozpieszczany, inne psy dokuczały mu ponieważ nie był jednym z nich - był dziki. Razem ze Szarym Bobrem i resztą psów daleko podróżowali. Gdy przybyli do Fort Yukon Szary Bóbr sprzedał Białego Kła ponieważ nie miał na wódkę. Nowym właścicielem psa został niejaki "Piękny Smith" człowiek okrutny i bezduszny. Znęca się nad nim, uczy agresji, głodzi, a następnie wystawia go na walki psów. W walce z potężnym buldogiem Biały Kieł ledwo uchodzi z życiem, ratuje go sędzia Scott Weedon. Kupuje go od Pięknego Smitha i zabiera ze sobą. Z początku pies jest bardzo agresywny, ale później uczy się na nowo zaufania i zaprzyjaźnia się ze swoim nowym właścicielem. Jedzie z nim do Kalifornii, tam przysparza mu wiele kłopotów swoim zachowaniem, ale powoli uczy się zasad tam panujących. Zaprzyjaźnia się z podopieczną matki Scotta - suczką Collie. Wszystko idzie pomyślnie, aż do momentu, kiedy Biały Kieł zostaje ciężko ranny w obronie domu przed bandytą, jednak wszystko dobrze się kończy. Trochę pokiereszowary ale szczęśliwy gdyż został ojcem sześciu szczeniąt, przy boku ukochanego pana dochodzi do siebie.